Τι είναι τα παράσιτα: τύποι και ταξινόμηση

Γνωρίζοντας τις οδούς εισόδου των παρασίτων στο σώμα, είναι δυνατόν να λάβετε προληπτικά μέτρα σε επαφή με πιθανές πηγές μόλυνσης. Τι είναι τα ελμινθών, ως εντερικά παράσιτα, είναι γνωστά σε πολλούς. Ωστόσο, ο κοινός άνθρωπος δεν γνωρίζει λιγότερο τα είδη που ζουν στο κυκλοφορικό σύστημα, την υποδόρια λέμφη, τους μυς, τον εγκέφαλο και τα εσωτερικά όργανα.

Όλοι οι τύποι παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα ταξινομούνται σε αντιπροσώπους: πρωτόζωα, επίπεδα και στρογγυλά σκουλήκια, αρθρόποδα και οι προνύμφες τους.Οι ιοί, τα παθογόνα βακτήρια και οι μύκητες μπορούν να ταξινομηθούν ως παράσιτα, αλλά διακρίνονται σε ξεχωριστή ομάδα. Οι μολυσματικές ασθένειες χωρίζονται σε: ιογενείς, μυκητιακούς, βακτηριακούς και παρασιτικούς. Η ταξινόμηση των ανθρώπινων παρασίτων περιλαμβάνει - ένα μοναδικό είδος ψαριού (κοινή βανδελία), ικανό να διεισδύσει στην ανθρώπινη ουρήθρα (τυχαίος ξενιστής).

Παρασιτισμός και οι τύποι του

Ποιοι είναι τα παράσιτα; Αυτοί είναι οργανισμοί που ζουν εις βάρος ενός άλλου ατόμου, που δεν σχετίζονται γενετικά με αυτό και εισέρχονται σε ανταγωνιστικές σχέσεις, δηλαδή, παρεμβαίνουν στη ζωή. Η έννοια του παρασιτισμού δεν πρέπει να επεκτείνεται σε μικροοργανισμούς που ζουν μέσα στο σώμα χωρίς να προκαλεί ιδιαίτερη βλάβη. Στη φύση, υπάρχουν παράσιτα φυτών και ζώων, ανάλογα με τον τύπο του ξενιστή. Κατά τη λειτουργία αυτού του τρόπου ζωής, το σύστημα παρασίτων και ξενιστών λειτουργεί συνεχώς. Το καθήκον του πρώτου: να ζήσει από το δεύτερο, χωρίς να τον σκοτώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ταξινόμηση των παρασίτων ανά τύπο:

1. Ιστότοποι εντοπισμού: εξωτερικά και εσωτερικά παράσιτα (exo- και endoparasites).
2. Τρόπος ζωής: διαρκώς παρασιτικές (υποχρεωτικές) και μορφές ελεύθερης διαβίωσης, οι οποίες υπό ορισμένες συνθήκες αρχίζουν να υφίστανται εις βάρος ενός άλλου οργανισμού (προσθετικά παράσιτα).
3. Μέχρι το χρόνο επαφής με τον οικοδεσπότη: προσωρινά και μόνιμα παράσιτα (στάσιμα και περιοδικά).

Στην τροφική αλυσίδα, τα παράσιτα των ζώων είναι συνήθως καταναλωτές δεύτερης ή τρίτης τάξης, καθώς τρέφονται με φυτοφάγα ή σαρκοφάγα. Ο τρόπος με τον οποίο τροφοδοτείται το παράσιτο στερεί το πλήθος θρεπτικών ουσιών ή / και οδηγεί στην καταστροφή των κυττάρων και των ιστών. Ο ανταγωνισμός του ξενιστή εμφανίζεται συχνά επειδή οι επικίνδυνοι κάτοικοι απελευθερώνουν τοξικά μεταβολικά προϊόντα. Αυτό οδηγεί σε ορισμένα συμπτώματα (αλλεργίες, διαταραχές του πεπτικού συστήματος, σημάδια βλάβης σε διάφορα εσωτερικά όργανα).

Ιοί

Οι ιοί είναι ενδοκυτταρικά παράσιτα μιας πρωτεΐνης-γενετικής δομής. Λόγω των υλικών του κυττάρου, αναπαράγονται. Ο ιός είναι ένα υποχρεωτικό παράσιτο.

Σύμφωνα με την ταξινόμηση, ανάλογα με τον τύπο του γενετικού υλικού, RNA και DNA που περιέχουν ιούς απομονώνονται. Οι ενδοκυτταρικοί παράγοντες της πρώτης ομάδας περιλαμβάνουν:

1. Εντεροϊοί. Πολλαπλασιάζονται στον πεπτικό σωλήνα, προκαλούν προβλήματα σε διάφορα ανθρώπινα όργανα.
2. Ρινοϊοί. Αιτιολογικοί παράγοντες του ARVI.
3. Γρίπης, λύσσα και ιοί εγκεφαλίτιδας που προκαλούνται από κρότωνες.
4. Οι ιοί των θηλωμάτων.

Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει: αδενοϊούς (προκαλούν οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις), έρπητα και παθογόνα ευλογιάς.

Οι ιοί, που εισέρχονται στο κύτταρο-στόχο, υποτάσσουν τις διαδικασίες τους στον εαυτό τους, ενσωματώνονται στο γενετικό υλικό ή εντοπίζονται στο κυτόπλασμα και, στη συνέχεια, αναπαράγονται (πολλαπλασιάζονται)Στη συνέχεια, ο κυτταρικός θάνατος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα λύσης, απόπτωσης ή παραμόρφωσης της δομής της μεμβράνης. Μερικοί εκπρόσωποι (ιοί θηλώματος, ιός Epstein-Barr) είναι ικανοί να προκαλέσουν τον εκφυλισμό των κυττάρων σε κακοήθη.

Πώς διεισδύουν οι ιοί στο εσωτερικό:

1. Αερομεταφερόμενο.
2. Μέσω του γαστρεντερικού σωλήνα όταν πίνετε νερό και τρώτε φαγητό.
3. Μέσω του δέρματος και των εξωτερικών βλεννογόνων, όπως ο επιπεφυκότας του ματιού.
4. Μέσω αρθρόποδων φορέων (έντομα, κρότωνες).
5. Ως αποτέλεσμα της χρήσης μη αποστειρωμένων ιατρικών συσκευών (σύριγγες, πιπέτες).

Κάθε ιός προσαρμόζεται σε ένα συγκεκριμένο κύτταρο, διακρίνει τον στόχο με τη βοήθεια των υποδοχέων.

Βακτήρια

Μεταξύ βακτηρίων, rickettsiae, ενδοκυτταρικών παρασίτων, καταλαμβάνουν μια ειδική θέση. Αυτοί είναι οι πιο πρωτόγονοι εκπρόσωποι που μοιάζουν με ιούς. Στους ανθρώπους, αυτοί οι μικροοργανισμοί προκαλούν: τύφο, ρακτίτιδα που προκαλείται από κρότωνες, πυρετό από το Rocky Mountain. Οι άνθρωποι μολύνονται με rickettsiae μέσω των δαγκωμάτων των κροτώνων, των ψύλλων, των ψειρών.

Άλλα ενδοκυτταρικά παράσιτα των χλαμυδίων προκαλούν μία από τις πιο κοινές αφροδίσια νόσο (χλαμύδια) και προκαλούν σοβαρή φλεγμονή των ματιών, πνευμονία των βρεφών και εντερίτιδα.

Τα επικίνδυνα βακτήρια περιλαμβάνουν:

1. Η σαλμονέλα είναι ο αιτιολογικός παράγοντας του τυφοειδούς πυρετού.
2. Ραβδί τετάνου.
3. Ένα χλωμό σπιροχρήτο που προκαλεί σύφιλη λόγω της δύσκολης διάγνωσης της νόσου, η οποία οδηγεί σε καθυστέρηση στη θεραπεία.
4. Πνευμονιόκοκκοι, που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονία και, λιγότερο συχνά, βακτηριακή μηνιγγίτιδα.
5. Βακίλλος φυματίωσης, που μπορεί να μην εκδηλώνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και, στη συνέχεια, να μετατρέπεται σε ανοιχτή μορφή.
6. Escherichia coli λόγω της ικανότητάς του να αποκτά αντοχή στα αντιβιοτικά. Προκαλεί γαστρεντερίτιδα, σπάνια μηνιγγίτιδα και λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.

Τα εξωτερικά παράσιτα όπως ο Staphylococcus aureus είναι γνωστό ότι προκαλούν ένα ευρύ φάσμα δερματικών λοιμώξεων. Οι πιο επικίνδυνες συνέπειες της δραστηριότητάς της: πνευμονία, μηνιγγίτιδα, οστεομυελίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, σοβαρό σοκ λόγω έκθεσης σε βακτηριακές τοξίνες και σήψη (στην καθημερινή ζωή ονομάζεται δηλητηρίαση αίματος).

Μανιτάρια

Μύκητες που προκαλούν ασθένειες - τα ανθρώπινα παράσιτα προστατεύονται καλύτερα από τις επιδράσεις των ναρκωτικών από τα βακτήρια. Η πιο συχνή μυκητιακή νόσος είναι η καντιντίαση (τσίχλα), εντοπισμένη σε διάφορες βλεννογόνους με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα μανιτάρια του γένους Candida ζουν στο σώμα κάθε υγιούς ατόμου και προκαλούν απτή βλάβη μόνο εάν αποτύχει η προστατευτική λειτουργία. Υπό όρους παθογόνα βακτήρια και μύκητες είναι μια οριακή ομάδα μικροοργανισμών μεταξύ μη παθογόνων και παθογόνων κατηγοριών. Επομένως, κατά κανόνα, δεν ταξινομούνται ως παράσιτα.

Οι παθογόνοι μικροκυτταρικοί μύκητες είναι ανθρώπινα παράσιτα που συχνά προκαλούν ασθένειες του εξωτερικού οστού:

1. Κερατομυκητίαση. Η αναπαραγωγή των μυκήτων συμβαίνει στην κερατινοποιημένη ζώνη της επιδερμίδας ή στις επιδερμίδες των τριχών (trichosporia nodosum, versicolor versicolor).
2. Δερματοφύτωση. Τα παθογόνα επηρεάζουν όχι μόνο την επιδερμίδα, αλλά και το χόριο, τα νύχια και τα μαλλιά (ringworm, scab).
3. Βαθύς μυκητών. Βλάβη στο δέρμα και στους κοντινούς ιστούς, καθώς και στα εσωτερικά όργανα. Αυτές περιλαμβάνουν ιστοπλάσμωση - μια σοβαρή συστηματική μυκητιακή νόσο και ασπεργίλλωση - βλάβη στους βλεννογόνους και το δέρμα που προκαλείται από τον ασπεργίλλο.

Οι κλασικές πηγές βακτηριακών και μυκητιασικών λοιμώξεων είναι άρρωστοι, ζώα, χώμα, βρώμικο νερό και τρόφιμα.

Πρωτόζωα

Τα πρωτόζωα είναι ένα άλλο μονοκύτταρο παράσιτο μαζί με βακτήρια και μύκητες. Ποια πρωτοζωικά παράσιτα ενός ατόμου είναι απομονωμένα ανάλογα με τη συστηματική θέση;

1. Ορισμένοι τύποι αμοιβάδων είναι προσθετικά παράσιτα. Η πιο διάσημη είναι η αμοιβάδα της δυσεντερίας, η οποία εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα με τη μορφή κύστης (ηρεμία). Το παθογόνο εισέρχεται στο παχύ έντερο (μορφή αυλού), στη συνέχεια διεισδύει στη βλεννογόνο μεμβράνη και επηρεάζει διάφορα εσωτερικά όργανα με τη ροή του αίματος. Οι αμοιβάδες είναι υδρόβιοι οργανισμοί, επομένως η κύρια πηγή μόλυνσης μαζί τους είναι το βρώμικο νερό. Η κερατίτιδα Acanthamoeba είναι μια σπάνια οφθαλμική νόσος που ονομάζεται κερατίτιδα acanthamoeba, η οποία έχει γίνει πιο συχνή λόγω της αύξησης της δημοτικότητας των φακών επαφής.
2. Flagellates (Leishmania, Giardia, Trichomonas). Η τριχομονάση είναι η πιο κοινή ασθένεια του ουροποιητικού συστήματος, επικίνδυνη για τις επιπλοκές της (υπογονιμότητα, προστατίτιδα, πρόωρη γέννηση κ. λπ. ).
3. Apicomplexes (Sporozoans). Με εξαίρεση τα κολποδελίδια, η ομάδα περιλαμβάνει μόνο υποχρεωτικά παράσιτα (Toxoplasma, Plasmodium malaria, Cryptosporidium, Coccidia, sarkocysts). Οι σποροζωικές κύστεις εισέρχονται στο σώμα αφού δαγκωθούν από έντομα, τρώνε μολυσμένα ζώα ή πόσιμο νερό.
4. Ciliates. Για τους ανθρώπους, το balantidia είναι επικίνδυνο, προκαλώντας διάρροια και έλκη στο εντερικό τοίχωμα ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας στο παχύ έντερο. Οι ciliates είναι οι μεγαλύτεροι παθογόνοι μονοκύτταροι οργανισμοί.

Τα απλούστερα ανθρώπινα παράσιτα προκαλούν πρωτοζωικές λοιμώξεις (πρωτόζωες). Ποια παράσιτα ζουν στο ανθρώπινο νευρικό σύστημα ανάμεσα στα πρωτόζωα; Για παράδειγμα, οι αιτιολογικοί παράγοντες της τοξοπλάσμωσης και της εγκεφαλικής ελονοσίας. Μεταξύ των amoebas, το προσθετικό παράσιτο Neglerius Fowler είναι ικανό να μολύνει το νευρικό σύστημα.

Πολυκυτταρικό

Τα πολυκύτταρα παράσιτα περιλαμβάνουν τους επίπεδες σκώληκες, τους σκουλήκια, τις αραχνοειδείς και τα έντομα. Οι πρώτοι, κατά κανόνα, εγκαθίστανται μέσα σε ένα άτομο (σε διάφορα συστήματα και εσωτερικά όργανα), και ορισμένα είδη μεταναστεύουν ή διεισδύουν (rishta, προνύμφες του Gnathostoma spinigerum και hookworms, σχιστόσωμα) στο υποδόριο στρώμα. Worms είναι η συλλογική ομιλία όλων των σκουληκιών που προκαλούν ελμινθικές προσβολές (ελμινθίες).

Συχνές ασθένειες που προκαλούνται από σκουλήκια

Ομάδα τριαματοειδών (διγενετικές φλουκές):

1. Opisthorchiasis. Αιτιώδεις παράγοντες: τύποι ηπατικών παθήσεων, για παράδειγμα, αιλουροειδών και σιβηρικών παλμών. Η μόλυνση συμβαίνει ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης μολυσμένων ψαριών του ποταμού, με κακή επεξεργασία θερμικά.
2. Φασσιόλιαση. Προκαλείται από ηπατικά και γιγαντιαία φλουκάκια. Η μόλυνση συμβαίνει μέσω της κατανάλωσης μολυσμένου νερού ή παράκτιου χόρτου.
3. Σχιστοσωμίαση. Οι αιτιώδεις παράγοντες των σχιστοσωμάτων (ειδικότερα η αιμορραγία του αίματος) ζουν κυρίως σε θερμά κλίματα. Διεισδύουν στο δέρμα σε επαφή με νερό.
4. Παραγονιμία. Η αιτία της νόσου είναι μια πνευμονική αναταραχή, η οποία βρίσκεται σε ζεστά κλίματα. Ένα μολυσμένο με σκουλήκι καβούρι ή καβούρι θερμικά επεξεργασμένο με κακή επεξεργασία είναι επικίνδυνο.

Ο κύκλος ζωής του παρασίτου από την ομάδα των τριματοειδών είναι πολύπλοκος, συμπεριλαμβανομένων αρκετών σταδίων προνυμφών και γαστερόποδων ως ενδιάμεσων φορέων. Τα φλουκά είναι ζωικά παράσιτα σπονδυλωτών, που ενεργούν ως προσωρινοί και μόνιμοι ξενιστές. Τα μεμονωμένα στάδια των προνυμφών είναι σε θέση να αναπτυχθούν χωρίς γονιμοποίηση. Οι συσκευές Flukes για τη στερέωση και τη σίτιση στο εσωτερικό του ξενιστή είναι απορροφητικές.

Οι ταινίες είναι υποχρεωτικά παράσιτα του ανθρώπινου λεπτού εντέρου. Το σώμα τους αποτελείται από τμήματα (προγλοτίδια), τα οποία περιορίζονται περιοδικά και βγαίνουν μαζί με τα γονιμοποιημένα αυγά. Τα στάδια του κύκλου ζωής των ταινιών περιλαμβάνουν απαραίτητα το finna (blister worm), το οποίο σχηματίζεται σε έναν προσωρινό ιδιοκτήτη. Ο μόνιμος ξενιστής καταπιεί τον Φινλανδό, ο οποίος εξελίσσεται σε μια κωνική μορφή (ενήλικας). Τα δομικά χαρακτηριστικά των ταινιών είναι η απουσία ενός πεπτικού συστήματος και η απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών από ολόκληρη την επιφάνεια.

Πιο συνηθισμένο:

1. Η ταινία των βοοειδών (άοπλη ταινία) προκαλεί ασθένεια των τενιαρινόζων. Η μόλυνση συμβαίνει μέσω του κρέατος των βοοειδών, των οποίων οι μύες περιέχονται από τους Φινλανδούς, σχηματίζονται στο σώμα αφού τα ζώα καταπίνουν αυγά με τροφή.
2. Το χοιρινό φιλμ (οπλισμένη ταινία) είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της κυστικέρκωσης (στάδιο Finn) και της τένιας (ενήλικας). Εκτός από τα απορροφητικά, το ελμίνθιο είναι εξοπλισμένο με ένα χείλος αγκιστριών. Ένα άτομο μπορεί ταυτόχρονα να εκτελέσει τη λειτουργία ενός ενδιάμεσου και μόνιμου ιδιοκτήτη.
3. Η ευρεία ταινία προκαλεί διφυλλοθροτριασία. Οι ενδιάμεσοι ξενιστές είναι copepods και ψάρια. Ένα άτομο μπορεί να μολυνθεί από χαβιάρι με αλατισμένο αλάτι και ψάρια γλυκού νερού που έχουν μαγειρευτεί ή τηγανιστεί.

Τα παράσιτα τρέφονται με αίμα και ιστούς (flukes) ή χωνευμένα τρόφιμα (ταινίες).

Roundworms

Ποιοι συνηθισμένοι τύποι παρασίτων στον άνθρωπο είναι οι σκουλήκια (νηματώδη);

1. Ascaris. Η Ascariasis περιλαμβάνει μεταναστευτικά (προνύμφες) και εντερικά (ενήλικα) στάδια. Η προνύμφη διαπερνά το τοίχωμα του λεπτού εντέρου, κινείται προς τους πνεύμονες, παρακάμπτοντας το ήπαρ και την καρδιά, περνώντας διαδοχικά από τα στάδια τήξης. Εισέρχεται στην στοματική κοιλότητα, καταπίνεται ξανά και γίνεται ενήλικας στο λεπτό έντερο.
2. Pinworm. Ο αιτιολογικός παράγοντας της εντεροβίασης τροφοδοτείται στις τελικές και αρχικές ζώνες του λεπτού και του παχέος εντέρου, πολλαπλασιάζεται στον ειλεό. Τα θηλυκά γεννούν αυγά στις πρωκτικές πτυχές, προκαλώντας σοβαρό κνησμό.
3. Το Vlasoglav είναι η αιτία της τριχοκεφαλίωσης. Αυτά τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα εισβάλλουν στη βλεννογόνο μεμβράνη του αρχικού τμήματος του παχέος εντέρου και τρέφονται με υγρό ιστού και αίμα.
4. Το Trichinella προκαλεί μια επικίνδυνη ασθένεια της τριχίνωσης. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το νευρικό σύστημα έχει υποστεί βλάβη. Πρόκειται για πραγματικούς δολοφόνους, των οποίων οι προνύμφες διεισδύουν στον τοίχο του λεπτού εντέρου και μεταφέρονται σε όλο το σώμα. Κυρίως εισέρχονται στους ραβδωτούς μύες, μπορούν να διεισδύσουν στα μάτια, προκαλώντας πόνο και πρήξιμο του προσώπου, στους πνεύμονες, οδηγώντας σε βήχα. Μέχρι τώρα, δεν έχει επινοηθεί καμία θεραπεία για πλήρη ανάρρωση.
5. Τοκσοκάρα. Διάκριση μεταξύ της προνύμφης (εμφανίζεται συχνότερα) και της φανταστικής (εντερικής) τοξακίας. Η εισβολή χαρακτηρίζεται από τη σοβαρότητα των αλλεργικών αντιδράσεων. Οι προνύμφες εξαπλώνονται σε όλο το σώμα, μπαίνοντας στους ιστούς, ενθυλακώνοντας και σχηματίζοντας κοκκιώματα.
6. Το αγκίστρι είναι πιο συχνό στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Με τη μόλυνση από αγκίστρι, τα σκουλήκια στο έντερο εκκρίνουν πρωτεολυτικά ένζυμα που καταστρέφουν τα τοιχώματα και μειώνουν την πήξη του αίματος. Τα παράσιτα μέσα σε ένα άτομο εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της εισαγωγής προνυμφών μέσω του δέρματος από μολυσμένο νερό.
7. Το Escherichia coli και συναφή είδη είναι τροπικά παράσιτα. Η ασθένεια που προκαλούν, η ισχυρομυελίωση, μπορεί να είναι ασυμπτωματική για δεκαετίες. Με μειωμένη ανοσία, οι φορείς του σκουληκιού διατρέχουν υψηλό κίνδυνο θανάτου (60-85%).
8. Το Rishta είναι ένα υποτροπικό ελμίνθιο που προκαλεί δραρακουλίαση. Οι προνύμφες διεισδύουν στο εντερικό τοίχωμα. Τα θηλυκά φτάνουν στο υποδόριο στρώμα και όταν ο ξενιστής βρίσκεται στο νερό, αποβάλλουν τις προνύμφες μέσω του δέρματος. Ο προσωρινός κεντρικός υπολογιστής είναι καραβίδες copepod.

Οι ιδιαιτερότητες του οικοτόπου των παρασίτων επηρεάζουν τους τρόπους εισόδου στο σώμα: επαφή με μολυσμένο νερό ή γη, με τους φορείς των σταδίων των προνυμφών να τους κατοικούν. Πολλοί εκπρόσωποι των roundworms δεν έχουν ενδιάμεσους ξενιστές και ανήκουν σε geohelminths. Η μόλυνση με αυτά συμβαίνει κυρίως μέσω μολυσμένου νερού, άπλυτων χεριών, φρούτων ή λαχανικών, καθώς και μέσω της κατανάλωσης κρέατος από άγρια ζώα.

Θεραπεία και τρομερές συνέπειες της ελμινθίασης

Ένας σημαντικός τρόπος για τη διάγνωση της ελμινθίαση είναι η εξέταση αίματος. Τα ηωσινόφιλα (ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων) που βρίσκονται σε υψηλή συγκέντρωση μαζί με άλλα σημάδια λοίμωξης υποδεικνύουν την παρουσία ενός σκουλήκι και έναν αριθμό παθογόνων πρωτοζώων στο σώμα. Πώς αντιμετωπίζονται οι ελμινθάσες; Τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων και της ειδικής θεραπείας. Χρησιμοποιείται αντιαλλεργική (απευαισθητοποίηση) και θεραπεία αποτοξίνωσης. Βασικά, τα φάρμακα χορηγούνται με έγχυση (χρησιμοποιώντας σταγονόμετρο), μερικές φορές χρησιμοποιούνται ενέσεις:

1. Ένα φάρμακο που αντικαθιστά το πλάσμα και αφαιρεί τις επιδράσεις των τοξινών.
2. Ισοτονικό διάλυμα γλυκόζης και αλατούχο διάλυμα.
3. Βιταμίνες C και B6.
4. Διττανθρακικό νάτριο (σόδα), χλωριούχο ασβέστιο ή γλυκονικό.
5. Παρασκευάσματα που χρησιμοποιούνται σε υψηλές θερμοκρασίες.
6. Τα ορμονικά φάρμακα χρησιμοποιούνται σε δύσκολες καταστάσεις (με ηπατίτιδα ή αλλεργική μυοκαρδίτιδα). Η πρόσληψη καλίου συνδυάζεται μαζί τους.
7. Φάρμακα για καρδιακή ανεπάρκεια και οίδημα.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένα παρασιτικά σκουλήκια, όπως η πυγμαία ταινία, μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο. Τα βλαστικά κύτταρα των προνυμφών μπορούν να εκφυλιστούν σε καρκινικά. Τα παράσιτα μπορούν έμμεσα να προκαλέσουν καρκίνο αποδυναμώνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Ενδιαφέροντα δεδομένα ελήφθησαν στη μελέτη της επίδρασης των τριματοειδών που επηρεάζουν το ήπαρ. Ως αποτέλεσμα της έκθεσης σε σκουπίδια, τα συνηθισμένα κύτταρα μπορούν να μετατραπούν σε καρκινικά κύτταρα. Τα παράσιτα εντοπίζονται κυρίως στο πεπτικό σύστημα, αλλά οι προνύμφες τους μπορούν να διεισδύσουν σε διάφορα εσωτερικά όργανα. Για παράδειγμα, στους νεφρούς (εχινοκοκκίαση, σχιστοσωμίαση), καρδιακό μυ (κυστικέρκωση, ασθένεια αγκυλοσκώληκα), ήπαρ (εχινοκοκκίαση). Τα παράσιτα σκουλήκια στον άνθρωπο επηρεάζουν συχνά το νευρικό σύστημα. Γνωστή κυστικέρκωση, εχινοκοκκίαση, κυψελίδα και σχιστοσωμίαση του εγκεφάλου.

Αρθρόποδα

Η σειρά των εντόμων περιλαμβάνει τόσο γνωστά εκτοπαρασίτα όπως ψύλλους, ζωύφια, διτεράνες που απορροφούν το αίμα. Σε αντίθεση με τις ψείρες, αυτά είναι προσωρινά παράσιτα, δηλαδή ζουν ασυνεπή με τη βοήθεια του ξενιστή. Τα παράσιτα αρθρόποδων με τη σειρά των αραχνοειδών περιλαμβάνουν τα γνωστά ακάρεα ψώρα. Το ζευγάρωμα αρσενικών και θηλυκών συμβαίνει στην επιφάνεια του επιθηλίου. Τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα έπειτα βάζουν τα αυγά τους στο στρώμα κερατίνης του δέρματος, προκαλώντας σοβαρό κνησμό. Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι τα τσιμπούρια ixodid. Αυτά είναι παράσιτα αρθρόποδων από τη σειρά των αραχνοειδών, συμπεριλαμβανομένου του διασημότερου εκπροσώπου του τσίγκα taiga - φορέας επικίνδυνων λοιμώξεων (εγκεφαλίτιδα που προκαλείται από κρότωνες, ασθένεια Lyme). Μεταξύ των διτερτανών που πιπιλίζουν το αίμα, υπάρχουν: κουνούπια μη ελονοσίας και ελονοσίας, κουνούπια, σπυράκια, δαγκώματα, ίππους και πραγματικές μύγεςΑυτά τα παράσιτα αρθρόποδων μπορούν να προκαλέσουν έντονη αλλεργική απόκριση και είναι επίσης φορείς επικίνδυνων ιογενών και βακτηριακών λοιμώξεων. Μερικές μύγες, ιδίως γατάκια, εναποθέτουν τις προνύμφες κάτω από το ανθρώπινο δέρμα, προκαλώντας μυίαση. Οι προνύμφες είναι σε θέση να διεισδύσουν στο σώμα.